หลังจากชาวนาไร้ที่ดิน ที่จังหวัดลำพูนจำนวน1,5oo ครอบครัวได้ร่วมกันต่อสู้กับนายทุนที่ทำการทุจริตคอรัปชั่นโดยการใช้ช่องว่างของกฎหมายนำเอาที่ดินซึ่งครั้งหนึ่งในปี 2507 รัฐบาลได้มีมติคณะรัฐมนตรีกนดให้ที่ดินจำนวน 15,oooไร่ เป็นพื้นที่จัดสรรสำหร้บชาวบ้านที่ยากจนและได้รับผลกระทบจากการก่อสร้างเขื่อนภูมิพล แต่การดำเดินการจัดสรรที่ดินเพื่อออกเอกสารสิทธิ์ให้แก่ชาวบ้านในพื้นที่ไม่สามารถดำเนินการให้แล้วเสร็จได้ตามเจตนารมณ์จึงทำให้โครงการดังกล่าวยุติลงต่อมาปี 2532 รัฐบาลไทยได้รับเงินกู้จากธนาคารโลกภายใต้โครงการเร่งรัดการเดินออกโฉนดทั่วประเทศ โดยมีจังหวัดลำพูนเป็นพื้นที่เป้าหมาย กระบวนการออกเอกสารสิทธิ์ในพื้นที่จึงถูกดำเนินการใหม่อีกครั้งแต่ครั้งนี้ผู้ที่ได้รับสิทธิ์กับกลายเป็นนายทุนและบริษัทเอกชนหาไช่ชาวบ้านในพื้นที่ ความขัดแย้งระหว่างชาวนาเจ้าของที่ดินที่ดินเดิมและลูกหลานกับนายทุนเจ้าของเอกสารสิทธิที่ได้โดยมิชอบ จึงเริ่มต้นขึ้นอย่างช้าๆและทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย จนกระทั่งปี 2542 ชาวนาไร้ที่ดินจาก 9 หมู่บ้าน จำนวนกว่า1,500 ครอบครัวได้ทำการแผ้วถางพื้นที่ดังกล่าวเพื่อเข้าทำประโยชน์ในรูปแบบที่เรืยกว่า"การปฎิรูปที่ดินโดยชุมชน"(action for land refrom by coomunity)
เป็นเหตุให้ในปี 2545 นายทุนเจ้าของเอกสารสิทธิ์แจ้งความดำเนินคดีกับแกนนำชาวนากว่า 100 คน ปัจจุบันคดีบางส่วนยังอยู่ระหว่างการการต่อสู้ในศาลจังหวัดลำพูน ในขณะที่การทำประโยชน์และการจัดการที่ดินของชาวนาในพื้นที่ยังคงดำเนินต่อไปตามปกติ
ปัจจุบันผลผลิตมะม่วง ลำไยและพืชผลอื่นๆ ได้ใหผลผลิตแก่ชาวนากลุ่มดังกล่าวแล้ว แม้วามชัดเจนในทางคดีและการโต้แย้งเรื่องเอกสารสิทธิ์ยังไม่มีความชัดเจน
ปัจจุบันผลผลิตมะม่วง ลำไยและพืชผลอื่นๆ ได้ใหผลผลิตแก่ชาวนากลุ่มดังกล่าวแล้ว แม้วามชัดเจนในทางคดีและการโต้แย้งเรื่องเอกสารสิทธิ์ยังไม่มีความชัดเจน
